Fotoğraf Haber
Öldüm ama Fotoğraflarıma Ne Olacak?
Biliyorum cevabı oldukça zor bir soru! Öldükten sonra fotoğraflarınızın hala birileri tarafından görülüyor, inceleniyor olmasını ister misiniz? Umurumuzda olmayabilir, çocuklarımız yayınlar vb cevaplar bulabiliriz. Peki ama hiç kimseye gerek kalmadan uzun yıllar bunu mümkün kılabilir miyiz? Fotoğrafçı Joey bunu araştırmış ve bir yayın hazırlamış, önce buna bakalım sonra da biz de sonucumuzu yazalım, ne dersiniz:)
Diyelim ki öldüm! İlerisi için planlama yapmadan önce bir duruma bakalım. Web sitem WordPress tarafından desteklenmektedir ve Bluehost tarafından barındırılmaktadır ve onu canlı tutmak için web yöneticisi olarak web barındırma ve alan adı ödemeye devam etmem gerekiyor. Bunu yapamazsam, web sitesi ana bilgisayar tarafından kalıcı olarak kaldırılacak. Webmaster (kendim) artık etrafta olmadığında barındırma işlemini gerçekleştirmek zor bir görevdir.
İnternetin tarihi o kadar uzun değil. 1990’ların ortalarında ve sonlarında yaygın olarak kullanılmaya başlandı. Daha sonra, 2003 yılında yayımlanan WordPress (.org, açık kaynaklı İçerik Yönetim Sistemi), blogların 2000’lerin sonlarına doğru popüler hale gelmesinin önünü açtı. Bu yüzden, kendiliğinden barındırılan blogların ilk uygulayıcılarının çoğu sadece 10 ila 15 yıl civarındaydı ve bunların çoğunun henüz tam yaşlarında olmadıklarını varsayıyorum.
Çok uzak olmayan bir gelecekte, bu konu aktif olarak tartışılabilir çünkü web sitelerini ve yaşamakta olan web sayfalarını, hayatlarını kendi hayatlarının ötesine taşıyarak dijital miraslarından ayrılmak isteyen insanlar olacak. Ancak gerçeklere göre, kendileri tarafından barındırılan web sitelerinin çoğu, bir işletme haline gelmedikçe ve bu işlerle ilgilenen çalışanlar olmadıkça “dijital ölüm” den kaçınamayacaklardır.
Başka bir olasılık çocuğunuzun veya aile üyenizin ona bakmasını istemek. Sıklıkla 8 yaşındaki oğlumun, öldüğümde web barındırma ve alan adını yenilemesini isterim (not: bir web sitesinin nasıl barındırıldığını bile bilmiyor), ama her zaman şaka yoluyla “Hayır!” diyor.
Eğitim genç yaşta başlar! Çocuklar bu günlerde her zamankinden daha fazla teknoloji meraklısı, ancak kendi kendini barındıran bir web sitesini yönetmek bazı teknik bilgi ve deneyim gerektiriyor.
Dedi ki, eğer oğlum tüm hayatım boyunca web sitemi koruyabiliyorsa, bir yüzyılın dörtte üçünde çevrimiçi olarak hayatta kalacaktır (beş yaşındayken web siteme başladım), ki bu oldukça başarılı. Kendi çocuğunu dijital mirasımı korumak için ikna edebilirse, bir yüzyıldan daha uzun bir süreyi kapsayacak! Ancak, bunun gerçekleşmesi için oğlumla iyi ilişkiler içerisinde olmalıyım. Benim için hiç hoş bir anı yoksa, web sitemi önemsememe şansı yok. Yine de ebeveynlik ipuçlarına gitmeyeceğim!
Bu rotayı yapmak isterseniz, çocuğunuzun web sitesini korumasını kolaylaştırın. Aşağıdakileri dikkate alabilirsiniz.
# 1. Alan adı kaydını ve web’i aynı şirkette bir arada barındırarak tutun: Bunun, alan adı tescili ve barındırma işlemini ayırma genel uygulamasına aykırı olduğunu biliyorum (örneğin, Bluehost ile barındırılan Hover’da kayıtlı alan adı). Böylece, istediğiniz zaman alan adınız hiçbir zaman rehin alınamaz ev sahibinden uzaklaş. Ancak, iki ayrı hesabı bir arada tutmanız gerekmediğinden, çocuğunuz için her ikisini de birlikte tutmak güçtür.
# 2. Ücretli aboneliği iptal etme hizmetleri: Alan adı tescili ve web barındırma dışında (zorunlu olan), Gravity Formları gibi diğer hizmetler için yinelenen faturalar ödüyor olabilirsiniz. Tüm bunların aboneliğini iptal edin ve çocuğunuzun çalışma maliyetini azaltmak için mümkün olan yerlerde ücretsiz alternatiflerle değiştirin.
3. Çocuğunuza CMS’nizi nasıl yöneteceğinizi öğretin (İçerik Yönetim Sistemi): Çocuğunuz ideal olarak web sitenizi “devralmalı”, temel dosyaları düzenli olarak güncellemeli ve web sitesinin olması gerektiği gibi çalışır durumda olduğundan emin olmalıdır. 8 yaşındaki oğlum WordPress’i önümüzdeki yıllarda öğretmeyi planlıyorum!
Herkesin bugün artık var olmayan web sitelerine erişmemizi sağlayan İnternet’in dijital arşivi olan Wayback Machine’e rastladığına inanıyorum. Geçmişte bir web sitesi veya blog çalıştırdıysanız, URL’yi yazarak arama yapın. Muhtemelen (kısmen çalışan) eski sitenizi orada bulacaksınız.
Bu büyük kar amacı gütmeyen organizasyonun uzun yıllar sürmesi büyük olasılıkla, Wayback Machine bizim cevabımız olabilir. Bu da, kusursuz bir şekilde çalışan bir web sitesinin arşivlenmesi zor, çünkü tüm bir web sitesini eksik sayfalar ve resimler olmadan kaydetmenin kolay bir yolu yok.
Tarayıcılarının web sitemizi gelmesini ve arşivlemesini beklemek yerine, tarayıcı uzantılarını kullanarak (Chrome, Firefox veya Safari için bir tane yükleyin) sayfalarını gönüllü olarak kaydedebiliriz, ancak bu yalnızca sayfalara göre yapılabilir. Dolayısıyla, web sitenizde 500 sayfa varsa, 500 ayrı sayfayı ziyaret etmeniz ve tek seferde bir URL kaydetmeniz gerekir. Bir başka olumsuz yanı, arşivlenmiş web sitenizin Google’da herkese açık olarak arama yapamayacağı ve yalnızca Wayback Makine’nin sınırlı dünyasında yaşayabileceği yönündedir.
İşte başka bir düşünce. Kendim gibi, “kendi kendini barındıran” web siteleriyle gurur duyan ve Google Blogger, Tumblr ve Weebly (ücretsiz plan) gibi ücretsiz blog platformlarını “profesyonelce” görmezden gelen insanlar var. Ücretsiz bir platformda bir işletme web sitesinin barındırılmasının profesyonelce olmadığı doğrudur, ancak bir hobi olarak (kendim dahil) yaptığımız için, ücretsiz bir platform web sitemizi daha uzun süre tutma şansına sahip olmalıdır. Hizmetler durdurulamazsa.
Aslında, ücretsiz blog platformlarının en büyük avantajı “otomatik pilot” çalıştırmasıdır. Bir web yöneticisinin çekirdek dosyaları, vb. Kendi kendinize güncellemekten sorumlu olduğunuz WordPress (.org) gibi kendi kendini barındıran platformların aksine “yönetilen barındırma” olarak adlandırabiliriz. Ücretsiz blog platformlarıyla, çocuğunuzun web sitesinin çalışmasına bakmasını istemenize gerek yoktur.
Facebook, Instagram ve Medium gibi sosyal medyada yayınlanan içerikler, aynı zamanda dijital mirasınız olabilir. Sosyal ağ platformlarının bir kısmı (şu anda var olan veya gelecekte çıkacak olanlar), kendi web sitemize ait web sitemizi geride bırakmaktadır. Bununla birlikte, sosyal medyadaki içeriklerime herhangi bir duygusal bağlanma duymadım (muhtemelen yukarıda bahsedilen üç hizmetin hesabına sahip değilim). Muhtemelen, bunların çok az kontrol sahibi olduğum veya hiç kontrolümün olmadığı bir yere gönderildiğinden. Bir Instagram sayfası “web sitem” demeyeceğim.
Sonuç olarak mümkün mü?
Bizce bu yola girmek oldukça zor; çocuklara güvenmek(ama onların hayatı başka, bırakın kendi hayatlarını yaşasınlar) yerine başka yollar bulmak gerekiyor. Joe’nin fikirleri oldukça dar görünüyor. Bu bakış açısını genişletmek gerekirse:
Kendi sunucunuz üzerinden web site dosyalarını yayınlayın;
en uzun süre olacak şekilde alan adınızı alın-10 yıl.
Sonraki alımları birilerinin yapması gerekir. Sitenizin kodlama yapısının uzun yıllar dayanması gerekiyor, bu nedenle en basit html kodlama dilini kullanın ve wordpress vb yapılar kullanmayın. Her yama, her açık her güncelleme sorunlara neden olacaktır.
Sunucuların ve internet alt yapısının yok olmadığını varsayarak bu şekilde yine sonsuza kadar online dünyada olamazsınız ama bu süreyi en azından maksimuma çıkarabilirsiniz. Hatta torununuzda alan adınız konusunda destek verirse bu süreyi 100 yıla kadar çıkarabilirsiniz.