Fotoğraf Makinesi ve Kamera
Nikon Zf hakkında bilmeniz gerekenler!
Nikon Zf, şirketin bir süredir üzerinde çalıştığı retro tarzda, tam kare aynasız fotoğraf makinesi.
Oldukça hantal bir DSLR olan Df ve sosyal medya odaklı APS-C Zfc’nin ardından Nikon nihayet klasik stile sahip büyük sensörlü bir Z-mount fotoğraf makinesi sundu.
Yine de her şey geriye dönük değil: Zf, bu fiyat sınıfının çoğunun temelini oluşturan güvenilir 24 MP sensörü kullanıyor ve onu en yeni nesil işlemcisiyle eşleştirerek Nikon Z6 II’den daha gelişmiş ancak aynı fiyata (2000 $ MSRP) bir fotoğraf makinesi yaratıyor.
Nikon, tasarımın 1982 tarihli FM2 SLR’nin görünümünü taklit etmeyi amaçladığını ve vizör şeklinin kesinlikle bunu yansıttığını söylüyor. Ancak el tutamağının hafif çıkıntılı çıkıntısı 1980’lerin F3 HP’sinden daha fazlasını alırken, fotoğraf makinesinin sol omzundaki özel PASM kontrolü 1983 Nikon FA’nın yankılarını taşıyor. Yani genel olarak, Nikon’un 80’lerin başındaki tasarım diliyle tutarlı olduğunu söylemek muhtemelen en doğrusu.
Parametre kadranlarının her birinde ‘A’ konumları yerine PASM kontrolünü görmek ilginçtir, ancak FA ile tutarlıdır. ISO kadranının altında, hangi pozlama modunu seçtiğinizi gösteren küçük bir sekme bulunan küçük bir yaka var. Yanlışlıkla mod değiştirme olasılığınızı azaltacak kadar küçük.
Aynı şekilde, ön taraftan çıkan büyük, el şeklinde bir tutma yeri olmadığı yönünde eleştiriler gördük. Ancak fotoğrafçılar, el şeklindeki yumru standart tasarım haline gelmeden önce onlarca yıl boyunca ellerini minimal ön tutma yerlerine sahip fotoğraf makinelerinin etrafına mutlu bir şekilde sarmayı başardılar. Bu, 1980’lerin başı ve sonundaki tasarım ipuçlarının bir karışımı değil, 1980’lerin başı tarzında bir kamera olması gerekiyordu ve modern ergonomiye sahip bir kamera istiyorsanız Nikon hala Z6 II’yi üretiyor.
Eğer 80’lerin estetiğine tamamen bağlı kalmaya hazır değilseniz, SmallRig’den (bazı pazarlarda fotoğraf makinesiyle birlikte verilen) üçüncü taraf cıvatalı bir tutma yeri mevcuttur.
Bu stili destekleyen, Zfc’de (veya tartışmalı olarak Df’de) gördüğümüzden daha yüksek kaliteli bir yapı hissi. Zf hoş bir şekilde yoğun ve sağlam bir his veriyor ve kadranların tamamı metal. Hem ISO hem de deklanşör hızı kadranlarının üzerinde geçiş kilitleri var, böylece ayarları yaparken bunları açabilir veya söz konusu kontrolü kullanmıyorsanız kilitleyebilirsiniz.
Ağırlığı esasen Z6 II ile aynıdır, bu nedenle aşırı ağır değildir ancak sağlam hissetmek için yeterli ağırlığa sahiptir. Her ne kadar tasarım eski bir tasarım tarzını andırsa da, düğme düzeni daha modern görünümlü kardeşleriyle oldukça uyumlu. Sadece joystick eksikliği göze çarpıyor.
Zf, Z9 ve Z8’deki 3D İzleme uygulamasının nihayet Nikon’un ana akım modellerinden birine geldiğini görüyor. Z6 II’de izleme özelliğini devreye sokmak için bir düğmeye basmanız ve ardından izleme kutusunun başlangıç noktasını hareket ettirmek isteyip istemediğinizi düşünmeniz gerekirken, Zf’de izleme esasen bir AF alanı modudur ve izleme kutusunu tıpkı AF noktasını konumlandırdığınız gibi konumlandırabilirsiniz. Pek çok çekim türü için kamerayı nesnenize doğrultabilir, takibi başlatabilir ve yeniden pozlama yaparak kumanda koluna olan ihtiyacı ortadan kaldırabilirsiniz, ancak AF noktasını önceden ayarlamanız gereken türde bir çekim yapıyorsanız (özellikle kamerayı kaldırdığınız anda odaklanmak istediğiniz belirli bir kişiyi seçmek istiyorsanız kullanışlıdır), yine de yokluğunu fark edebilirsiniz.
Sensör daha önce görmediğimiz bir şey değil. Oldukça hızlı okuma yapabilen ve çok iyi görüntü kalitesine sahip 24MP tam kare bir sensör. İyi düzeyde ayrıntı, mükemmel dinamik aralık üreten ve düşük ışıkta iyi performans gösteren bir sensör. Videodan ziyade fotoğraf çekmeye biraz daha uygun olabilir, ancak ikisi arasında iyi bir denge sunuyor.
Nikon Zf’nin hızları için çeşitli rakamlar verildiğini gördük, ancak Nikon ABD’nin bize doğruladığı rakamlar şunlar: Raw’da 11 fps’ye kadar çekim ve mekanik deklanşör kullanılarak en yüksek sürekli modda 14 fps’ye kadar JPEG. Ayrıca, ilk olarak Z9’da tanıtılan ön tamponlama seçeneğini içeren 30 fps’ye kadar seri çekim sağlamak için e-deklanşör (ve 12 bit okuma olduğundan şüpheleniyoruz) kullanan bir seri çekim modu da var. Enstantane hızı yaklaşık 26,3 ms olduğundan, bu modda kaydırma yaparsanız veya karenizde hızla hareket eden nesneleri çekerseniz biraz bozulma bekleyebilirsiniz.
Sensörün tam genişliğinden elde edilen video 4K/30p’ye kadar çıkıyor ve okunması yaklaşık 22 ms sürüyor, sensörün APS-C kırpılmış bir bölgesi ise 60p 4K çekime kadar çıkabiliyor. Bu rakamlar Z6 II ve Panasonic’in 24MP tam kare fotoğraf makinelerine çok benziyor. Ya da Sigma fp veya Sony a7 III.
Bu sensörün ne kadar uzun süredir piyasada olduğu konusunda homurdanan pek çok insan olacaktır, ancak Yığılmış CMOS fiyatları ödemek istemiyorsanız, piyasada kayda değer ölçüde daha iyi olan çok az şey var.
Daha geleneksel bir sensörün kullanılması, Zf’nin Z8 ve Z9’da bulunmayan türde geleneksel bir mekanik deklanşöre sahip olduğu anlamına gelir. 1/8000 saniyeye kadar çekim yapabiliyor ve 1/200 saniyelik bir senkronizasyon hızına sahip. Manuel pozlama modunda, isterseniz 900 saniyeye (15 dakika) kadar uzun pozlamalar seçebilirsiniz.
Bu görüntüde görünmeyen şey ise güncellenmiş gövde içi IS sistemi. Endüstri standardı testlerine göre artık 8EV’ye kadar düzeltme performansı sunabiliyor. Bunun bir kısmı fotoğraf makinesinin Z6 II’dekinden daha güçlü olan işlemcisinden kaynaklanıyor, ancak aynı zamanda düzeltme çabalarını görüntünün ortasını en önemli düzeltme noktası olarak varsaymak yerine seçilen AF noktasına odaklayan bir modla da destekleniyor.
Böyle geleneksel tarzda bir kamera için biraz garip bir seçim, tamamen mafsallı bir arka ekranın dahil edilmesidir. Bu, açıkça sosyal medya içerik oluşturucuları için tasarlanmış olan Zfc’de çok anlamlıydı, ancak daha çok fotoğrafçıları hedefleyen bir kamerada biraz yersiz hissettiriyor.
Bu tür durumlarda bizim tercihimiz Fujifilm, Panasonic ve Nikon’un çeşitli modellerinde kullanılanlar gibi iki yönlü eğilebilir bir paneldir; çünkü bunlar ekranı hem dikey hem de yatay eksende eğmenize izin verirken kabaca lens ekseni etrafında dönerek kamerayı hareket ettirdiğinizde görüntünün nasıl değişeceğini anlamanızı kolaylaştırır. Prensip olarak, tamamen mafsallı bir ekranı kameranın arkasından ters yönde menteşeleyebilirsiniz, ancak o zaman kamerayı yukarı yerine aşağı doğru tutmanız gerekir.
Vizör, bu fiyatta tamamen standart olduğu gibi 3,68 milyon noktalı bir OLED ekrandır. Optikler 0,8x’lik etkileyici bir büyütme sağlıyor, bu yüzden dünyaya güzel bir bakış sunuyor. Beklediğiniz gibi, arka panel ve vizör arasında geçiş yapmak için bir göz sensörü var veya daha inandırıcı bir 80’ler deneyimi istiyorsanız arka ekranı kapatabilir ve sadece vizörü kullanabilirsiniz.
Zf, Nikon’un uzun yıllardır orta fiyatlı fotoğraf makinelerinde kullandığı EN-EL15 pilini temel alıyor. En yeni ‘c’ varyantı USB üzerinden şarj edilebilen 16Wh’lik bir ünitedir. Arka LCD’yi kullanırsanız fotoğraf makinesine şarj başına 380 çekim gibi çok makul bir değer sağlıyor (vizörü kullanırsanız 360). Görüntülerinizi incelemek için ne sıklıkta durduğunuza bağlı olarak, nominal değerin iki katından fazlasını elde etmenin olağandışı olmadığı göz önünde bulundurulduğunda, bu tüm gün fotoğrafçılık için makul bir rakamdır.
Boyuttan ödün veren Nikon’un kart yuvalarını pil ile birlikte sunması, daha ucuz modellerde daha sık yapılan bir şey. Zf iki kart yuvası sunuyor: bir adet UHS-II SD kart yuvası ve bir adet oldukça zahmetli microSD yuvası. Hayal kırıklığı yaratan bir şekilde, bu microSD yuvası yalnızca daha eski, daha yavaş UHS-I standardına uygun, bu nedenle hızlı bir kartı oraya bırakıp dahili depolama alanıymış gibi davranamazsınız. Bunun yerine, belki de acil durum taşma özelliği olarak düşünülmesi daha iyi olur.
Nikon Zf, bu seviyedeki bir fotoğraf makinesinden bekleyeceğiniz bağlantı noktalarına sahiptir. Video çıkışı için 3,5 mm kulaklık ve mikrofon soketleri ve bir mikro HDMI bağlantı noktası vardır.
Ayrıca fotoğraf makinesinin yan tarafında tek bir USB-C bağlantı noktası var (Nikon’un Z8’i, şarj ve örneğin SSD çıkışı için ikiz USB-C’nin yaygınlaştığı bir geleceğe özlem duymamıza neden oluyor). USB 3.2 Gen 1 (5Gbps) konnektörü, yine beklediğimiz gibi (10Gbps konnektörler hala nadir).
Bununla birlikte, Zf oldukça tanıdık bir dizi video özelliği sunuyor. Tam genişlikte 4K/30 ve kırpılmış 4K/60 ile Nikon, makul sayıda iyileştirme yaptı.
Orta fiyatlı bir Nikon için ileri bir adım olan Zf, dahili N-Log kayıt veya HLG HDR yakalama olasılığının önünü açarak dahili olarak 10 bit çekim yapabiliyor.
Ayrıca pozlamayı ayarlamaya yardımcı olan bir dalga formu ekranı (Log çekerken özellikle yararlı olabilir) ve tüm önemli video parametrelerinizi bir bakışta göstermek için özel bir ayarlar ekranı kazanıyor.
Ve muhtemelen bu tam eklemli ekrandan en çok yararlananlar video çekenler oluyor (yukarıda gösterildiği gibi ekranı kapatabilme özelliği klasik görünümü tam olarak bozmuyor). Ancak, video ile ilgilenmiyorsanız, tüm özellikleri deklanşör hızı kadranının hemen altındaki mod anahtarında ayrı tutulur ve bunları asla kullanmanıza gerek yoktur.
Elbette herkese hitap etmeyecektir, ancak Nikon “geçen yüzyıl” ergonomisi istemeyen insanlar için de bir Z6 III yaratmazsa şaşırırız. Ve evet, Nikon’un diyafram halkalı daha fazla lens üretmesi, diğer üreticilerin bunu yapmasına izin vermesi veya 1990 öncesi F mount lensleri daha iyi destekleyen bir adaptör üretmesi iyi olurdu.
Ancak, fotoğraf makinesi hakkında bir yargıya varmadan önce AF sistemine meydan okumak için daha fazla zaman harcamak istesek de, Zf’nin doğru yaptığı çok şey var gibi görünüyor.
