Fotoğraf Haberleri, Editör Seçimleri
Algoritmalar, Sosyal Medya ve Fotoğrafçılık!
Sosyal medyanın yükselişi, günlük olarak gördüğümüz, tükettiğimiz ve etkileşimde bulunduğumuz sanat üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Bu etkinin bazıları olumlu, bazıları olumsuz, ancak en radikal değişikliklerden biri de en zararlılardan biri olmuştur: kapı bekçilerinin ölümü – ister danışmanlar diyin, ister ajanslar, ister yöneticiler!
Bu insanlar iyi olanı bulup, çıkarıp gün ışığı ile tanıştırıyordu. Ama artık bu insanlar geçmişin zevklileriydi: dergi editörleri, televizyon yapımcılığı, yayıncılık yöneticileri ve galeri küratörleri. Başka bir deyişle, hangi işin görüldüğüne veya kesim odasının zemininde yığılı kalanlara karar verenler.
Günümüzde, bu güçlü insanlar zorlu bir engel ve önemli bir savunma hattını oluşturdular. Hiçbir şey, en azından kısmi bir onay damgası olmadan daha geniş bir kitleye ulaşamadı. Sonra sosyal medya geldi.
İnternet, “fark edilme” sürecini demokratikleştirmeye başlamıştı, ancak “viral olma”, Facebook haber akışıyla birlikte gelene kadar e-posta göndermeye devam edildi. Neredeyse bir gecede, herkesin bir platformu vardı ve kapı bekçileri güçleri ellerinden alındı. İnternet bağlantısı olan herkes işini patlatabilir. Bu popülerlik, sırayla, büyük satış noktalarının havasız ve temassız olarak görülen riskleri izleyicileriyle paylaşmak zorunda kalmaları anlamına geliyordu.
Bu değişiklik ilk başta olumluydu. Ancak, hiç görülmemiş bir iş akışı – yaratıcı insanlar ve yaratıcı fikirlerin ortaya çıkmasına neden olan – baş döndürücü bir içerik seli haline geldi. Çok az sinyal, çok fazla gürültü. Ve böylece kapı bekçilerini yerinden eden aynı sosyal medya devleri, içerik dağlarında dolaşmaya yardımcı olacak algoritmalar geliştirdiler. Her şeyden önce popülerlik ve paylaşılabilirliği ön planda tutan algoritmalar.
Zaman içinde yaratıcı ifadeyi bastırmak ve kapı bekçilerinden daha önemli fikirleri gömmek için daha fazlasını yapan algoritmalar.
Fotoğraf bu değişime karşı bağışıklık kazanmadı. İkonik dergiler katlanırken Instagram gelişti. Sonsuz kaydırma ve her cebe giren ekran doyumsuz bir içeriğe ihtiyaç duyar. Ama sadece içerik değil, popüler içerik. Beğenilebilir içerik Paylaşılabilir içerik!
Instagram ve Facebook’un algoritmaları bu içeriğin onu feed’inizin başına getirdiğinden ve en fazla görüntü aldığından emin oldu. Pazarlama meraklısı fotoğrafçılar bunu gördü ve tarzlarını ve stratejilerini örtüşmeye kaydırmaya başladı. En düşük ortak paydaya yarış oldu. Şimdi, birçok fotoğrafçı zanaatlarını yükseltmek veya yaratıcı seslerini bulmaktan çok “sosyal medya stratejilerini optimize etmek” ile ilgileniyor.
Ancak bu algoritmalarda değişti; bu sosyal medya şirketlerinin kar üstüne kar elde edebilmeleri için işin kalitesinden çok etkileşimine odaklanmaları gerekiyordu. Anlayacağınız ortalık iyice karıştı.
Gözden ırak olan gönülden de ırak olur; En iyi çalışmaların bazıları göz ardı edildiğinde, sadece klişeler akla gelir. Uzun pozlama şelaleler. Gün batımına veya aurora borealis’e bakan sarp uçurumdaki yalnız yürüyüşçü. O kadar popüler olan kısa mesajlar, fotoğraf paylaşım platformundaki fotoğrafa boğuşuyor ve Instagram 13M + takipçileri ile hesapları temizlemeye zorlanıyor.
Kolay bir çözüm yok, ancak zaman zaman algoritmayı atlamak ve rüşvet yığını içinde doğru olanı bulmak bireyler olarak bizim sorumluluğumuzdur. İstisnai ve önemli işlerin yaratılması ve takdir edilmesi. Hiç fark edilmeyen ve paylaşan harika işler bulmak için. Zanaatın tıklamalara göre önceliklendirilmesi.
Peki ama şimdi ne yapmamız gerekiyor. Hem bir fotoğrafçı, sanatçı hem de bu sosyal medya kanallarını kullanan kullanıcılar olarak. Daha iyisi ya da kötüsü için, artık kendi bekçilerimiz olmalıyız. Hem kendi içeriklerimizi ön plana çıkarmak hem de ön plana çıkması gereken işleri desteklemek için!